مجید احمدیان اهل خرم‌آباد است. مدتی در دانشگاه پهلوی شیراز درس خواند و بعد در دانشگاه تهران مشغول تحصیل در رشتۀ جامعه‌شناسی شد. دانشگاه‌ها در پایان سال تحصیلی ۵۸-۵۹ بر اثر انقلاب فرهنگی اسلامی بسته شد، و سپس او دستگیر و در زندان اوین در بند شد. پس از آزادی، حکم اخراج قطعی از دانشگاه دریافت کرد. در جوّ تروری که جمهوری اسلامی در آغاز دهۀ شصت بر جامعه حاکم کرده بود، مجید احمدیان، مانند بسیاری دیگر از هم‌میهنان وادار به ترک کشور گردید.

چهارده سال بعد، در روزگار ریاست جمهوری محمد خاتمی، مجید احمدیان به ایران برگشت و دوباره گذرش به دادگاه انقلاب اسلامی افتاد.

در تهران، او به دیدار سید بزرگ محمودی، همسر بتی محمودی نویسندۀ کتاب بدون دخترم هرگز، رفت و از چند و چون ماجراهای او و زنش جویا شد. پس از چند دیدار، تصمیم گرفتند که مجید احمدیان داستان زندگی بزرگ محمودی را بنویسد. پس از کش و قوس‌های فراوان و چند بار بازنویسی و انجام تغییرات، سرانجام پیش‌نویسی آماده شد، ولی کار هرگز به چاپ نرسید. در این مدت، احمدیان دریافت که واقعیت زندگی بتی و بزرگ محمودی بسیار متفاوت است با آنچه آنان در مصاحبه‌ها بیان کرده و در نوشته‌هایشان عرضه داشته‌ یا دوست داشته‌اند عرضه کنند...

مجید احمدیان کتابی در زمینۀ تکنیک‌های داستان‌نویسی از سوئدی به فارسی ترجمه کرده که یک ناشر در ایران آن را "چاپ" کرده است.

مجید احمدیان